Minęło siedem tygodni wyzwania MAMO, ODKRYJ SWOJE MOCNE STRONY. Czas intensywnej pracy, mierzenia się z sobą – dokopywania się do ukrytego wewnątrz bogactwa. Dziś w uroczystej, mikołajowej aurze pora na podsumowanie. Niech to będzie dla nas święto!
Jakie są owoce wyzwania
Chcesz dowiedzieć się, co ten czas przyniósł dla uczetniczek wyzwania? Oto budujące świadectwo kilku z nich:
„Wyzwanie się kończy… Bardzo chcę podziękować, Moniko, za jego zorganizowanie i świetne przeprowadzenie, a pozostałym uczestniczkom – za dzielenie się i inspirację. Dla mnie osobiście to wyzwanie okazało się wielkim darem. Zbiegło się u mnie kilka rzeczy w taki sposób, że w połączeniu z pracą nad tym wyzwaniem, w końcu odkryłam, co chcę robić, co lubię. Nie wiem oczywiście jaka będzie przyszłość, ale i tak się nią cieszę, ponieważ łączę ją z moją pasją“. (Marlena Bessman-Paliwoda, autoraka Bloga MAMY SIĘ i grupy MAŁŻEŃSTWO – MAMY SIE DOBRZE, którą powołała do istnienia w trakcie wyzwania)
„Czytałam komentarze uczestniczek z takim samym zainteresowaniem, jak teksty Moniki. Nauczyłam się bardzo wiele. Najcenniejszą lekcją dla mnie było wysłuchanie tych osób, które są bardzo empatyczne i mają w głowie często obawę: “Co inni o mnie pomyślą?“ Ja tego problemu nie mam (mam za to inne), ale czytając Was, postanowiłam być milsza i bardziej uprzejma dla osób, które spotykam na swojej drodze. Bo jeśli one też się martwią tym, co ja sobie o nich pomyślę, to może poczują się trochę lepiej, wiedząc, że jestem im życzliwa. I zaczynam w tym tygodniu postanowienie adwentowe, polegające na mówieniu miłych rzeczy na czyjś temat od razu, nie czekając na lepszy moment, który może nigdy nie nastąpić. Chwalę bluzkę koleżanki z pracy, zauważam nową fryzurę, komplementuję nowe buty wujka, bo sama bardzo wiele pozytywnych emocji czułam, gdy np. Monika napisała, że jest ze mnie dumna, bo zrobiłam ćwiczenie, albo gdy otrzymałam od niej śliczne pocztówki. Dziękuję! Dzięki temu wyzwaniu robię się bardziej empatyczna“. (Anna M.)
„Moniko, jestem Ci ogromnie wdzięczna, choć zrobiłam tylko 2 albo 3 zadania, bo potem zabrakło czasu, dzieci się pochorowały i ja też. Moje odkrycie jest takie, że mam służyć talentami, które posiadam, a nie ukrywać się z nimi i mysleć, że to jest pokora. Dzięki różnym czynnikom, również temu wyzwaniu, podjęłam konkretne kroki m.in. porozmawiałam z mężem o tym, co chcę robić, jak służyć swoimi talentami, w jakim kierunku chcę się rozwijać. Od roku chodzi za mną pewien pomysł, ale ciągle brakowało mi odwagi, by coś w tym kierunku zrobić i wreszcie, po modlitwie i pytaniu Boga, co robić, podjęłam decyzję, że muszę zacząć działać, a przynajmniej zapytać kogoś, rozeznać, czy to, co planuję, jest dobre. Zrobiłam konkretny krok, jestem umówiona na ważne spotkanie w tej sprawie”. (inna Anna M.)
„Bardzo budujące były dla mnie Wachlarz i Mapa Ról. Na co dzień – często zabiegana, zajęta wieloma sprawami – widzę jakieś niedociągnięcia, to, co nie wychodzi, co mnie denerwuje, co zawaliłam, a nie widzę szerszego obrazu – że mogę równocześnie być dumna z bardzo wielu rzeczy, ról, zadań, że mogę o sobie też powiedzieć codziennie wiele dobrego :). Kiedy mam słabszy moment, mogę sobie popatrzeć na kartki z tymi ćwiczeniami i doładować akumulator :)“. (Magdalena P.)
„Jedną z ważnych rzeczy, do których skłoniły mnie warsztaty jest fakt, że WRESZCIE się ośmieliłam wstawić zdjęcia uszytych przez mnie torebek na Facebooku. Komentarze znajomych były tak miłe, że nabrałam wiatru w żagle (w decyzji o wystawieniu pomogły mi głównie wspaniałe, nieperfekcyjne filmy Moniki). Poza tym zmobilizowałam się, żeby zrobić krok w stronę zakupu nowej maszyny do szycia (mojego prostego Łucznika zajechałam do granic wytrzymałości), a że na finanse musimy uważać, to jestem w trakcie przygotowywania do sprzedaży mojej sukni ślubnej“. (Anna K.)
Myślę, że te wszystkie słowa są najlepszym podsumowaniem i mówią same za siebie. Jako organizatorka jestem bardzo dumna z postępów uczestniczek. Widzę, że zmiany, które się w nich dokonały, dotyczą nie tylko sposobu myślenia, ale działania i konkretnych postaw przyjmowanych w życiu.
Jakich postaw się uczyłyśmy
Taki był zresztą cel tego przedsięwzięcia, choć może nie było to jawnie zakomunikowane. Poza odkryciem swoich mocnych stron, chodziło o to, by kształtować określone postawy.
- Temat ŻYCOWYCH RÓL skłaniał do przyjęcia postawy WDZIĘCZNOŚCI.
- Pochylenie się nad problemem TRUDNYCH DOŚWIADCZEŃ miało prowadzić do większego ZAUFANIA do siebie, do życia, do Boga.
- Odkopywanie TALENTÓW służyło OTWARTOŚCI na siebie, dostrzeganiu w sobie więcej dobrego, niż się z pozoru wydaje.
- Refleksja nad tym, czym tak naprawdę jest PASJA, wiodła nas ku większej RADOŚCI ŻYCIA.
- Nazywanie ZALET wzmacniało PEWNOŚĆ SIEBIE.
- Dotykanie tematu SŁABOŚCI pomagało przyjąć wobec siebie postawę WYROZUMIAŁOŚCI I TROSKI.
Całe wyzwanie było nie tylko drogą do poznania swoich atutów, ale także procesem doświadczania swojego wenętrznego bogactwa. Nie bez przyczy padło tu tyle odwołań do: wysokiej ceny, obfitości, złota, pereł, diamentów, talentów w sensie jednostki monetarnej oraz prezentów.
Co to znaczy ODKRYĆ swoje mocne strony
No właśnie! We wprowadzeniu napisałam, że odkrywanie swoich mocnych stron jest jak otwieranie cennego prezentu – sprawdzanie, co jet w środku. Dziś wracając po siedmiu tygodniach do tej metafory, chcę podkreślić, że samo słowo „ODKRYĆ” ma dwa znaczenia!
Nie wystarczy ODNALEŹĆ i zobaczyć mocne strony w sobie. To dopiero połowa tej fascynującej drogi!
Kiedy się je już w sobie znajdzie, czas by ODSŁONIĆ je przed innymi. Pokazać swoje dobre cechy i umiejętności światu. Najlepiej robić to w działaniu, czyniąc dobro. W ten sposób pomnażamy nasze talenty. Rozwijamy swój potencjał.
To życzę wszystkim uczestniczkom wyzwania i wszystkim moim czytelniczkom!
Podziel się tym artykułem w mediach społecznościowych i napisz mi, jakie masz wrażenia po przeczytaniu słów uczestniczek wyzwania. A może brałaś udział w wyzwaniu z doskoku i nie byłaś obecna w grupie? Napisz nam, co dobrego odkryłaś na swój temat :).
