Zbieram dziś ze sznurka pościel. Świeżo wyprana. Nagrzana słońcem. Wieje wiatr. Otula mnie całą w jej lipcowy zapach. Myślę o wszystkich snach, które będzie można w niej wyśnić. Cudownie będzie to kiedyś robić dla gości w moim Ośrodku. Przygotowywać pościel, która przyjmie ich senność. Delikatnie gładzić ręką prześcieradło. Poprawiać poduszki i kołdrę. Dobierać kolor […]
Co budzi Cię o poranku? Stylowy budzik? Dzwonek w komórce? Radio? Hałas za oknem? Świergotanie ptaków? Pianie koguta? Pocałunek męża? Nie przeocz tego! Mnie od kilkunastu miesięcy zwykle budzi synek. Płaczem, stękaniem, mruczeniem, uśmiechem… Każdego dnia – na dzień dobry – porcja czułości. (fot. unsplash)
Skulić się w kłębuszek i opatulić swoje ciało miękkim kocem… Nie tylko wtedy, gdy jest się chorym. Nie tylko wtedy, gdy zmęczonym. Nie tylko wtedy, gdy smutnym. Troszczyć się o siebie nawet w te lepsze dni. Stać Cie na taki luksus? (fot. unsplash)
Taki paradoks. Gdy sen małego dziecka czasami taki jeszcze niepewny, niespokojny, płytki, przerywany, napęczniały snami… Czuwać nad tym kruchym spaniem… [powyższy – niepozorny niby – tekst napisałam wiele miesięcy temu; tworzenie tego wpisu przerwał „maleńki płacz” rozlegający się z sypialni; i tak przeczekał ten urwany post w wersji roboczej; jest on najlepszym
Niektórzy rodzice złoszczą się, że ich dzieci nie potrafią samodzielnie zasypiać i że układanie ich wieczorem do łóżka zajmuje im tyle cennego czasu. Można jednak spojrzeć na te sprawę z innej perspektywy. A gdyby tak wykorzystać przedłużający się czas usypiania na swój własny wypoczynek, kiedy można na koniec dnia ułożyć się wygodnie
Zadziwiające! Ta potrzeba w tak wielkim stopniu kształtująca naszą emocjonalność, a jednocześnie tak bardzo związana ze sferą naszej cielesności! Z dotykiem, trzymaniem za rękę, łagodnym głaskaniem, przytulaniem… I szeptem – dzięki któremu można poczuć nawet oddech bliskiej osoby na twarzy… Sypialnia jest idealnym miejscem do celebrowania bliskości. Przestrzenią, w której może być
Potrzeba bliskości Czytaj dalej
Zaraz po przebudzeniu. Nie musieć zrywać się na równe nogi. Mieć czas. Spokojnie otwierać i przymykać oczy. Przewracać się z boku na bok. Spokojnie przeciągać ciało. Rozkoszować się miękkością poduszki i ciepłem prześcieradła. Pozwolić sobie na leniwe pojawianie się w głowie pierwszych myśli. Delektować się tą fazą przejściową. Kiedy ciało i umysł może spokojnie
Zauważam, że wiosną moje ciało budzi się wcześniej. Jest to chyba związane z wydłużającym się dniem i poranną jasnością, na którą zmysły reagują naturalnie. Cudowna jest świadomość, że budzi mnie światło, które może mi towarzyszyć cały dzień. Nawet w pochmurne dni… (fot. unsplash)
Przeczytałam u Anselma Grüna: „(…) wieczorem powoli zdejmuj ubranie. Zobaczysz wtedy, jak wszystko staje się symbolem, jak odkładanie ubrania będzie odkładaniem dnia wraz z jego trudami.” Wielka mądrość – umieć powiedzieć ze spokojem każdego wieczoru: „Na dzisiaj tyle”. Potrafisz? (fot. unsplash)
