Co budzi Cię o poranku? Stylowy budzik? Dzwonek w komórce? Radio? Hałas za oknem? Świergotanie ptaków? Pianie koguta? Pocałunek męża? Nie przeocz tego! Mnie od kilkunastu miesięcy zwykle budzi synek. Płaczem, stękaniem, mruczeniem, uśmiechem… Każdego dnia – na dzień dobry – porcja czułości. (fot. unsplash)
Przeglądam archiwum swojego bloga i uświadamiam sobie, że tym, co łączy wszystkie wpisy zgromadzone w kuchni, sypialni, łazience i garderobie jest pielęgnowanie uważności. Uważności, czyli u-ważniania prostych, czasami nawet prozaicznych: przedmiotów, zjawisk, czynności… W tym procesie czynienia pewnych rzeczy ważnymi istotne miejsce zajmują właśnie zwracanie uwagi na potrzeby ciała. I chyba to nie przypadek, że o istocie cielesności wspominam właśnie dziś – w
Końcem maja obroniłam doktorat o twórczości eseistycznej Joanny Pollakówny, polskiej poetki i historyka sztuki. Czuję wielką radość, satysfakcję i ulgę. Nie pisałabym o tym, gdyby nie znaczące oddziaływania – czasem nawet spięcia – jakie występowały pomiędzy tym doktoratowym kawałkiem mojego życia a prowadzonym blogiem. Były to napięcia twórcze, dynamizujące moją codzienną aktywność, ale i
Zrobiłam doktorat! Czytaj dalej
Mokrość wody – jako oczywistość. Jej odprężające ciepło. Wilgoć powietrza, które daje o sobie znać mgłą osiadającą na lustrze. Kojący zapach olejków łagodzących napięcie. Miękkość i ulotność piany, która otula zmęczone ciało. Nade wszystko zaś – szumy i pluski, które czynią na kilka minut moją łazienkę niepodległym królestwem. Mogę w nim odpocząć. Odciąć się od
W tym roku z okazji Świąt Wielkanocnych życzę wszystkim: czegoś dla ciała: kolorowych pisanek, pachnącej babki, smacznej święconki, głośnego odgłosu rezurekcyjnych dzwonów, mokrego Dyngusa i wysychania w ciepłych promieniach słońca… czegoś dla umysłu i serca: radosnych spotkań z najbliższymi, spokojnego czasu na refleksję, odżywającej się nadziei, odnawiającego się poczucia sensu, miłości
Życzenia wielkanocne Czytaj dalej
Kiedyś za agresję byłam skłonna uważać przede wszystkim gwałtowne czyny typu: bicie, kopanie, szarpanie, popychanie, opluwanie itp. Później oświeciło mnie, że agresywne mogą być też słowa – wszelkie wyzwiska, przekleństwa, oszczerstwa wypowiadane w kierunku drugiej osoby, jak również komunikaty niby pod względem treści neutralne, a jednak wykrzyczane po to, aby innego człowieka przestraszyć, osaczyć, zmusić do czegoś
Po tym, co ostatnio napisałam o złości, uświadomiłam sobie mocniej to jej sprzężenie z lękiem. Moja złość obwarowana jest z dwóch stron lękiem. To właśnie lęk ją wywołuje, ale też – przewrotnie – blokuje ją. Żeby więc konstruktywnie przeżywać tę ważną emocję, żeby nie prowadziła ona do przemocy, ale do twórczego przepracowania konfliktu, warto chyba pochylić
Złość obwarowana lękiem Czytaj dalej
Od jakiegoś czasu czuję wewnętrzne przynaglenie do tego, by zebrać w kilku punktach najważniejsze prawdy, jakie odkryłam w ciągu minionych kilkunastu miesiący na temat emocji, jaką jest złość. Przyznam, że jest to uczucie, które jest dla mnie ciężkim orzechem do zgryzienia i pewnie rozpracowywanie go w mojej codzienności zajmie mi jeszcze sporo czasu.
Można być pięknym i długo nic nie wiedzieć o tym. Można być pięknym i ciągle mieć wątpliwości. Nie dowierzać i wciąż wyliczać mankamenty swojego wyglądu. Jak często, patrząc w lustro, otulasz swoją sylwetkę troskliwym i czułym spojrzeniem? Czy darzysz siebie codziennie afirmującym uśmiechem podczas porannego przemywania twarzy? Uśmiechem – który oznacza zgodę na istnienie i
Głos, czyli co? Właściwie ta książka jest kontynuacją pierwszego tomu tej samej autorki, noszącego tytuł: „Poznaj swój głos”. Polecam wersję audiobook-ową, gdyż można wtedy usłyszeć samą Anetę Łastik – wybitną pieśniarkę, interpretatorkę utworów Bułata Okudżawy, nauczycielkę śpiewu. Błędem byłoby jednak twierdzić, że są to książki przeznaczone tylko dla ludzi, którym głos służy jako najważniejsze narzędzie
Wewnętrzne dziecko Czytaj dalej
